mardi, mars 20, 2007

gran verdade:

los pájaros de la mañana se alimentan de despojos,
de algas que arrancaron de los sueños.


ate o sábado agardo non voltar atopar pombas roendo as cousas que me foron caindo no chan ao longo noite
os chisqueiros
os preciosos papeis esmagados
as mans e os tactos
os portais e as bufandas
as presenzas que buscas e non atopas
as presenzas que atopas e vas ou vante deixando
as oportunidades perdidas
os berros e os puños
os pantalóns á altura do nocello
esa ollada aquela boca
esa tristeza aquela ledicia
o paraugas que se racha
a coroa de frores que te puxeches
...


(o camiño máis melancólico é o remuíño no que se converte a rúa do pombal entre as 8 e as 12 da mañá )

jeudi, mars 08, 2007

duns meses a esta parte
non sei se renunciei á maxia
ou é que estou tentando aprender novos trucos